‘BOSBRANDEN BEDREIGEN SYDNEY’. Mijn moeder stuurt een whatsapp uit Nederland of alles oké is. De autoradio bericht over roadblocks en huizen en scholen die zijn ontruimt in het westen van de stad.
Het lijkt alsof ik mijn zonnebril moet poetsen maar dan zie ik dat de stad is bedekt met een laag rook. Sydney is nu al HOT en het voorjaar nog maar net begonnen. Niks ‘lamaarwaaien’, het is de tijd van aanpakken en Spring Cleanses.
Het leven is duur in Sydney. Koffie voor $4.50, maar dan heb je wel het lekkerste kopje van de wereld. Een broodje kost het dubbele. We betalen voor ons huis met 2,5 slaapkamer $950. Niet per maand…. per week. In Thailand woonden wij drie jaar in een riante villa. Hier in de Eastern Suburbs, zijn wij met hetzelfde salaris modaal geworden.
De extra slaapkamer voor de gasten hebben we niet meer. Australië is te ver weg en -helaas- blijft het vooral bij Skype-bezoek. De tweeling deelt de master-bedroom, zoonlief ligt in de walk-in closet en wij slapen ingeklemd tussen teveel kasten. ‘Ik wil een eigen naaikamertje!!’, maar helaas, ook de meterkast is te klein. Het huis is donker en koud in de winter zonder centrale verwarming.
Maar via ons achtertuintje lopen we naar de Sydney Harbour. We pakken de veerboot en varen in zeven minuten langs The Opera House en Harbour Bridge. School is op vijf minuten loopafstand en wij nemen de fiets. De andere moeders komen met de auto. Sydney is uniek, net als de plek waar we wonen.
We missen gek genoeg Thailand niet. We missen alleen Porn. Met heimwee denk ik terug aan Tiraporn, de hulp genaamd ‘Porn’. Ze was een topmens maar had weinig met ‘velly sexyyy’ te maken. Iedere dag stonden er vier gerechten op tafel, spicy voor ons en minder spicy voor de kids en altijd was het huis brandschoon. ‘Oeh, madááám’, had ze gezegd toen ik ons vertrek aankondigde, ‘Madam zal heel hard moeten werken om het huishouden van vijf te runnen.’
Gelukkig is deze ‘Madam’ dát nog niet verleerd. Strijken doe ik niet -op een overhemd na-, iedereen maakt zijn eigen bed op en Jamie Oliver en Ottolenghi zijn masters die ik gewillig volg. ‘Ik ga schrijven voor de online LINDA!’ vertel ik vol trots. ‘Mama word je nu beroemd?’ vraagt mijn zoon van zeven. ‘Misschien?’, zeg ik. ‘Gaan we dan in een grote villa wonen met zwembad?’ …..’uuuuh, nou, ik verdien er geen geld mee. ‘Waarom doe je het dan?’ ….Het betoog dat ik tegen hem wil houden waarom je iets ‘voor niks’ doet, bewaar ik voor later.
Ik ga op zoek naar de LINDA online en typ in www.linda.nl … ‘Nieuw: Laat u verassen tijdens het erotiek zoeken Met Linda.nl kunt u snel, veilig en gratis naar sex zoeken op het internet. Linda.nl heeft voor u de beste zoekresultaten bij elkaar gezocht voor.’ -Verrassen is verkeerd gespeld en ook die laatste zin klopt niet- ik moet hardop lachen. ‘Vul een erotisch woord in’, zo staat er, ‘en klik op “I feel horny”. De Nederlandse LINDA lezeres is wel wat gewend toch? Zij wil toch een kijkje nemen in andermans ‘boeiende’ leven? Je zal het meemaken.
