‘Er wonen
toch geen Thaise mensen?’ vroeg Lotus toen wij vertelden dat we naar Australië gingen
verhuizen. Als je vier jaar oud bent en drie jaar in Thailand hebt gewoond, zou
je toch denken dat ze kleurenblind zou zijn...
Deze
blondine deelt echter de wereld in ‘de Nederlanders’, ‘de Engels sprekenden’ en
‘de Thaise mensen.’
We gaan weer op in de massa. In het geval van Lotus: ze wordt niet meer continu
aangestaard, aan haar blonde haren getrokken, in de wangen geknepen of continu
op de foto gezet. Best fijn. Toch mist ze onze Kuhn Porn , Kuhn Em en haar Thaise
vriendinnen Pan Pan, Carita en Gloria. De fried
rice die ik maak weigert ze.
Babycino wil ze, als ik een cappuccino bestel. Melkschuim
met wat cacao erop en als je geluk hebt, minimarshmallows. De koffie smaakt
hier beter dan ooit.
Ze voert een
kangoeroe of is het een walibi(?) alsof het de normaalste zaak van de wereld
is. Deze Angel gaat samen met haar zusje en ‘Charlie de Koala’ op de foto. Ja,
Luka moet ook ooit mee. Charlies Angels weer compleet.
De behoefte
om alles te willen delen blijft, ook hier. Iedereen moet hier komen wonen. Plek
zat.
Mijn
behoefte aan meer Europa wordt volledig bevredigd. Eindelijk na drie jaar komen
er weer Nederlanders op ons pad, via vrienden, matches door Facebook en zelfs dankzij
deze blog. Niks mis mee. Gemakkelijk levelen
en ‘keigezellig’ om samen poffertjes te eten en te verbazen over hoe duur alles
hier is. Ondertussen kicken bij het uitzicht over zee. We zitten hier toch maar
aan het randje van de wereldkaart. Het licht is zo helder dat een zonnebril
moet en de frisse lucht is een verademing.
Ik neem een
slok cappuccino en veeg het schuim van m’n neus. Ik zie hoe Farah en Lotus een
man wegjagen. Het is de tweede keer dat we bij deze koffieshop zijn. ‘Dit is
onze tafel.’ Hij lacht. Ik verontschuldig me. Ja, we zijn Nederlanders. Net als
zijn vrouw zo blijkt. Net verhuisd van Bronte naar Bondi.
‘Afgelopen
weekend was ik nog in Bronte’, zeg ik. Fijne restaurantjes die ons aan
Amsterdam doen denken, maar dan aan zee. Ik had afgesproken met de Amsterdamse
die daar woont.
Je bedoelt
Anouk? zegt hij.
Ja! knik ik.
Doe haar de
groeten! lacht hij.
It’s a small world.
We voelen
ons welkom en steeds meer thuis. Ook ons huis wordt stukje bij beetje meer
eigen. Bij de housewarming voor de collega’s beseffen we weer hoe Hollands we
zijn. Geen Martha Stewart-tafel setting, maar een mix van Jamie Oliver en
Allerhande geserveerd in Thaise schalen, op robuuste houten planken met een
kleed uit Indonesië. Hollands betekent vooral ongedwongen, nonchalante imperfectie.
Op
donderdagavond zien we de eerste aflevering van The Slap.http://www.abc.net.au/tv/theslap/ De hoofdproducent hebben we drie jaar geleden ontmoet in
Nederland. Smullen van de serie die zich rondom een BBQ afspeelt in het land waar we wonen; een soort A'dam E.V.A. http://www.adameva.nl/Over-A-DAM-E-V-A.8570.0.html .
Stellen van
onze leeftijd met jonge kinderen en herkenbare perikelen. Ik kijk met andere ogen
naar het huis, de tuin en zie wellicht onszelf. Alle ouders hier lijken 40+,
net als wij. Allemaal import en veel gereisd.
Als op
zondag het BIKE-festival http://whatson.cityofsydney.nsw.gov.au/events/10967-sydney-rides-festival/ begint hartje centrum, zijn wij als Hollanders
natuurlijk van de partij. Het is hier meer dan cool om te fietsen. Biken is het nieuwe skaten. Het festival straalt geld uit met dure affiches, folders met fietsroutes door
de stad en een soort Noordermarkt waar fiets accessoires, food en fiets-spelen worden
gedaan. Het is de eerste keer dat wij fietspolo zien. De opkomst is mager, wat er rondloopt zijn de weinigen die geen auto hebben. Fietsen is redelijk onmogelijk hier vanwege de heuvels, voor ons bergen. Toch worden er flink geinvesteerd in fietspaden, tot grote frustratie van de mensen die iedere dag in de file staan.
Op het
moment dat ik de fietsen uit de huurauto laad, komt er een hip meisje op me af
en drukt een visitekaartje in m’n handen.
‘Bel me, of
stuur me een mail. Ik ben van een casting bureau en jouw blonde kinderen zijn
perfect voor wat we zoeken.’
Ik moet
lachen.
Afgelopen
donderdag hebben we de casting gehad in Fox studio’s. Lotus wilde toch ook wel.
I'm 4 years old, zei ze in perfect engels.
To be
continued?
