woensdag 23 oktober 2013

WANTED: Aussie superdieren

http://www.lindanieuws.nl/wereldwijven/hannekehoitink/wanted-aussie-superdieren/



Bij de kassa van de Woolworths, de supermarkt waar ik vorige week nog de Aussie Animals-kaartjes kreeg voor de kinderen bij iedere besteding van $20, hangt nu een affiche om geld te doneren.
Woolworths & The Salvation Army
NSW BUSHFORE APPEAL, TO DONATE TO THE APPEAL
AND WE’LL MATCH IT DOLLAR FOR DOLLAR.
Our thoughts are with the communities who have been affected by bushfires across NSW
De Aussie Animals actie is voorbij
‘Mag ik van jou van de Bush Animals nummer 23, de red-necked-wallaby?’ ‘Heb ik niet’. ‘Mag ik dan van jou van de Mountain Ranges nummer 107 de wombat of 115 de long-nosed potoroo?’ ‘Nee, heb ik niet.’
Rage
De kinderen ruilen de kaartjes van het Aussie Animals album, de Australische uitgave van dezelfde makers als het Superdierenboek van Albert Heijn. De rage uit 2011 heeft Down Under bereikt en zorgt voor dezelfde taferelen als in Nederland waarbij moeders nummers posten op Facebook, smekend om het ontbrekende dier.
Blue Mountains
Op Gumtree.com.au – de Marktplaats.nl van Australië, zijn wanhopige ouders bereid $100 neer te tellen voor een compleet boek. Toch hoor je bij het nieuws over de bosbranden – die nog steeds niet onder controle zijn – vrijwel niks over het lot van de Aussie Animals. In het verwoeste gebied van The Blue Mountains wonen ontelbaar veel dieren, maar op tv zie je de helden van de brandweer en mensen die geëvacueerd worden of dakloos zijn geworden. Misschien is dat al verschrikkelijk genoeg.
Ontvluchten
Bij brand is er voor koala’s in de gum trees geen ontsnappen aan. Zij leven van de eucalyptus, eten de bladeren waarin olie zit. Dezelfde olie zorgt voor de blauwe waas waar het natuurgebied naar vernoemd is. De witte cockatoos die wij tijdens onze laatste weekendtrip tussen de bomen door zagen suizen, zijn het natuurgebied wellicht ontvlucht? Zouden de wombats diep genoeg weggekropen zijn? Mijn maag krimpt ineen als ik donkerrood kangoeroevlees zie liggen in het koelvak van de Woollies naast de lamsbouten en kipfilets… Vanavond maar gewoon Hollandse pot en geen plannen maken om gaan te kamperen in The Blue Mountains deze zomer.
Cleansing
‘Bosbranden hebben ook een functie’, zo vertelt een vader mij op het schoolplein. ‘Zie het als een soort cleansing. De zaden van de eucalyptusbomen openen zich pas in de hitte van het vuur. De boom verbrandt, maar de wortels overleven het. Andere bomen en planten groeien weer goed op de vruchtbare grond en ongedierte wordt verbannen. We zijn het hier gewend.’
Natuurlijk vindt hij het afschuwelijk, maar ik bespeur toch een ‘no worries’ houding. Misschien makkelijk gezegd omdat wij niet in het rampgebied wonen. De oma die op haar kleinzoon staat te wachten zegt dat men hier juist teveel de dieren beschermt. ‘Doordat men niet op tijd is met het voorbranden van de bossen ontstaan dit soort te grote branden die niet in toom te houden zijn.’ Ze slaat verveeld met haar hand de vliegen weg voor haar gezicht, ook wel de ‘Sydney wave’ genoemd. De vliegen komen naar de stad als er branden woeden in de bossen.
Gered
‘Ik heb nummer 23, de red-necked-wallaby!’ juicht mijn dochter. In de krant zie ik een foto waarop een man een wallaby redt die in een meer is gesprongen om aan de vlammenzee te ontsnappen.
Ik hoop dat ze het Aussie Animal album zelf vol krijgt en nog veel dieren zal zien in het wild. Beter om $100 aan de Salvation Army te doneren.
dinsdag, 22 oktober 2013

TV primeur als wereldwijf


http://www.lindanieuws.nl/nieuws/media/wereldwijf-hanneke-in-show-vandaag/

maandag 21 oktober 2013

Noodtoestand uitgeroepen rondom Sydney




Op nog geen honderd kilometer van ons huis raast een vuurlinie van driehonderd kilometer. In totaal zijn er op dit moment 58 bosbranden in Australië, waarvan veertien oncontroleerbaar. 

Brandweermannen uit andere staten van Australië worden naar New South Wales gestuurd en Nieuw Zeeland heeft hulptroepen klaar staan. 208 huizen zijn verwoest, 122 ernstig beschadigd. Een 63-jarige man is overleden aan een hartaanval bij een poging om zijn huis te blussen. Meer dan tien scholen zijn vandaag gesloten in de Blue Mountains, dit prachtige natuurgebied dreigt verloren te gaan door de ergste bosbranden in 45 jaar.


BarbieIk kan het hier ruiken, de rook. Alsof de buurman de ‘barbie’ aan heeft staan. De luchtkwaliteit is vijftig keer slechter dan normaal. Mijn kleren stinken als ik even buiten heb gelopen. De tuin, de auto, het wasgoed, alles is bedekt met as die vanuit het westen deze kant op is gewaaid. Ik ken geen stad waar de wind zo onvoorspelbaar is als in Sydney. De zon schijnt, er waait een aangenaam briesje en ineens draait de wind en wordt je bijna weggeblazen. Ideaal surfweer waardoor wij een zorgeloze dag aan het strand hebben en ik blije beachbabe-foto’s van onze dochters post op Facebook. Het is in raar contrast met wat er verderop gebeurd.
OneerlijkABC laat 24 uur per dag de verwoestingen zien. Het nieuws richt zich met name op de dappere brandweermannen en de overlevenden die naar hun huis terugkeren op zoek naar restanten van hun huisraad. Met mondkapjes voor wordt op handen en voeten gezocht naar nog een kop en schotel of die ene diamant van grootmoeder. Het huis is totaal afgebrand, de buren hebben geluk gehad, de wind spaarde hun huis. De was hangt nog aan de waslijn en is niet eens verschroeit. Dit zijn bosbranden in Australië: oneerlijk en onvoorspelbaar. Mensen worden overvallen door een vuurzee ondanks de waarschuwingen. Velen hebben het huis zelfgebouwd, blijven tot het laatste moment om te voorkomen dat ze alles kwijt raken.
AansprakelijkEr wordt nog onderzocht of de branden onder andere zijn ontstaan op een oefenterrein van het leger waar ze met explosieven werken. Een elfjarige jongen wordt ondervraagd over een brand waarbij 5000 hectare is verwoest. Het zal je zoon maar zijn. Er is nu al 43 miljoen aan claims uitgegaan naar de verzekeringen.
Rokende zonHet lijkt alsof de zon in brand staat. De warme oranje gloed die over de stad hangt door de rook, zorgde voor een ‘gouden uurtje’ om 3 uur ‘s middags. Het is alsof we allemaal de hier zo geliefde te oranje uitgevallen spraytan hebben gehad. Onwerkelijk, magisch, maar ook spooky en het is nog niet eens Halloween. Het ergste moet nog komen, zeggen ze.

maandag, 21 oktober 2013 - Bron: ABC news

dinsdag 15 oktober 2013

Sydney Opera House viert veertigste verjaardag

http://www.lindanieuws.nl/wereldwijven/hannekehoitink/sydney-opera-house-viert-veertigste-verjaardag/




The Opera House bestaat deze maand 40 jaar en dat wordt gevierd met extra concerten, exposities en de komst van het Deense Royal couple prins Frederik en prinses Mary. Frederik uit het land van de architect en Mary is/was Australische. 
Zaterdag hadden wij het geluk om over de rode loper te mogen lopen. Vrienden konden het zich veroorloven om te trouwen in het mooiste gebouw van Australië en wij waren vereerd gast te mogen zijn.

Jørn Utzen
Het ontwerp van het operagebouw werd uit 200 deelnemers gekozen. De Deense architect Jørn Utzen was de gelukkige en begon de enorme onderneming in 1957. Op 20 oktober 1973 opende Queen Elizabeth ‘The Sydney Opera House’. Utzon werd onderscheiden met de ‘Gold Medal of the Royal Institute of Architects Australia’ maar was niet aanwezig op de openingsceremonie. Hij was namelijk al na acht jaar uit zijn positie ontzet. De nieuwe liberale regering was het oneens met zijn visie op het interieur en het budget was allang overschreden. Utzen verliet direct met zijn gezin Australië. Hij overleed in 2008 en heeft zijn meesterwerk nooit meer willen zien.
Ook wij wonen hier dankzij het werk van mijn man, als hij wordt ontslagen moeten wij binnen een maand dit land verlaten.
Deens design is hot in Sydney. De jaren ’60 meubels waar ik als kleuter op zat, staan hier als nieuwe meubels of nog geliefder, als vintage-van-overseas in hippe winkels. Als ik vertel dat ik ‘Dutch’ ben, zegt men: ‘o we love Denmark!’…. Whatever.



Ab-fab wedding
Met mijn haren ab-fab in de krul en in een lange – van de bruid geleende – Cavalli-jurk, toost ik met een glas van de beste champagne. We lijken wel celebrities op de rode loper. Ik slurp een Sydney rock oyster op en glunder naar mijn man. De bruid / school mum / Pilatus’ instructrice / mijn vriendin geeft het jawoord aan de ‘ietwat’ oudere dokter T. en wij juichen en pinken een traantje weg. Een cruiseschip vaart langs de Harbour Bridge en The Opera House. Camera’s flitsen. Eten à la carte, de mooiste orchideeën op tafel, een strijkorkestje met vier mooie dames bij de borrel en een band bij het diner dansant, alles is mogelijk in The Opera House, als je maar betaalt. Niks mis mee om 40+ te zijn, ook dat moet je groots vieren.
Ik hoop alleen niet dat prins Frederik – zoals mijn man – op de dansvloer uit zijn nieuwe broek scheurt en dat prinses Mary de champagne beter kan verdragen dan ik. Hoera voor The Opera House!
maandag, 14 oktober 2013 - Bron: The Opera House Celebrating 40

Gladiatoren bij de yoga



Voetbal is voor mietjes, althans dat zeggen ze hier in Australië. RUGBY, dat is het echte stoere mannenwerk. Afgelopen zondag werd The Grand Final gespeeld. Sydney Roosters wonnen van Manly Sea Eagles in het Olympisch Stadion. Nummer 4 van de Roosters, Shaun Kenny Dowell, zit bij mij op yoga waar we mediteren, hijgen in lotushouding en mantra’s zingen.
Sinds wij hier wonen gaat mijn man met onze zeven jarige zoon en zijn Aussie vrienden naar rugby wedstrijden. In tegenstelling tot voetbalwedstrijden zie je hierbij geen relschoppers of hooligans. Het is een sport voor echte liefhebbers, waar je je kinderen gerust mee naar toe kan nemen omdat er geen oorlogen worden gevoerd tussen supporters.
Theater
Rugby spelers zien er echter wel uit alsof ze ten strijde trekken. Gladiatoren zijn het. Groot, stoer, met kort haar, enorm breed en met tatoeages, veel tatoeages. Het spel gaat er hard aan toe. Meters hoge sprongen en harde kicks, worstelgrepen waarbij ze elkaar lijken te vermorzelen, het schijnt allemaal te mogen. Nooit geen theater zoals we dat gewend zijn van voetballers. Geen zielig gekerm of aanstellerij omdat ze iets te hard op de knieën zijn gevallen of de tegenspeler tegen ze aanloopt en de bal weet af te pakken.
Yoga
Eerst kon ik er niet naar kijken. Twee keer veertig minuten gaan ze er volop in en keihard tegenaan. Beesten zijn het. Maar sinds kort is dat veranderd. Shaun Kenny Dowell van de Roosters zit bij mij op de yoga. ‘Kundalini yoga‘ wel te verstaan. Shaun is groot. Breed. Ik hou niet van tatoeages maar bij hem heeft het wel weer wat. Soms is hij alleen, soms met nog anderen van zijn team. In strak shirt en klein broekje zit hij tussen de diehard yogi’s met tulband om, geheel in het wit gekleed.
‘Breath in, hold, hold, pull root lock, Mulbandh, sex organs, squeeze, sqeeze,….’ We doen wat de goeroe ons zegt. Met gesloten ogen.
‘Set your intensions, focus, focus on the third eye, squeeze…..and release.’
Ik hoor en voel de uitademing. Iedere cel van mijn lijf tintelt. Ik kan het niet laten even naast me te kijken. We glimlachen allebei gelukzalig. Sat nam.
Scoren
De avond van The Grand Finale zitten manlief en zoon niet in het stadion maar naast me op de bank voor de televisie. ‘Daar is ie weer, je vriend!!’ zegt mijn man. Shaun scoort. De Sydney Roosters winnen, bespringen elkaar en spuiten met champagne. We juichen met z’n allen.
Ik ben dol op rugby. Morgenvroeg fijn weer naar de yoga.


woensdag, 9 oktober 2013 - Bron: ABC

donderdag 10 oktober 2013

Baby-possum op de Kangoeroeschool

http://www.lindanieuws.nl/wereldwijven/hannekehoitink/baby-possum-op-de-kangoeroeschool/

‘HELLO POSSUMS!’ Het is niet Dame Edna die het zegt, maar Juf Edith van school 'de Kangoeroe' in Sydney. Iedere woensdagmiddag  krijgen de kinderen hier twee uur les in de Nederlandse Taal en Cultuur. Dit is Nederlands onderwijs op haar best: in de buitenlucht met een baby-possum in een HEMA theedoek...

De kleuterklas zit buiten onder een grote boom. De juf haalt iets uit de buidel die ze om haar middel heeft. Verpakt in een roze dekentje zit een piepklein diertje met puntige oren, grote zwarte kraalogen en een zachte pels. Het beestje weegt net 350 gram, zo vertelt ze. Het is het schattigste beestje ooit, een baby-possum. De Nederlandse mums, die net als ik hun kinderen bij school hebben afgezet, graaien in de tas naar een telefoon om een foto te maken. Juf Edith heeft dit weeskind onder haar hoede als vrijwilliger voor de organisatie WIRES. WIRES bestaat sinds 1985 en is een Australische Rescue & Education organisatie voor inheemse dieren.

Preuts

Ze legt het diertje op een HEMA theedoek en vertelt dat deze possum een meisje is en slechts één gaatje heeft waar zowel poep, plas als baby’s uit komen. Na de geboorte kruipt de baby naar de buidel waar het enkele maanden blijft zitten voordat het zich laat zien. De kinderen verdringen zich om het beestje te bekijken. Ze kunnen niet wachten met aaien en knuffelen. Maar eerst moet het beestje gevoerd worden. De possum plast en poept en de kleuters staan er met hun neus bovenop. De  juf maakt het behendig met een tissue schoon. Het is zo lekker Hollands recht voor z’n raap om gewoon te benoemen wat we zien. Op de preutse Australische school waar de kinderen overdag op zitten zal je dit niet zo te horen krijgen.

Subsidie

Vandaag leren ze het woord ‘pipet’ en de juf voert het beestje hiermee melk. ‘Vacht’, ‘snuit’, ‘buidel’, het zijn voor sommigen bij wie thuis Engels de voertaal is, nieuwe woorden. Nederlands onderwijs in het buitenland moet ervoor zorgen dat de kinderen bij terugkeer zo weinig mogelijk overgangsproblemen ervaren. Wij betalen –uiteraard- zelf een aanzienlijk bedrag aan schoolgeld maar dit wordt nog meer als eind dit jaar de Nederlandse overheidssubsidie stopt. Jammer, maar begrijpelijk? Wie de eventuele bijlessen of rugzakken bij terugkeer zal betalen zien we dan wel weer.

Schijt

Possums mogen er dan schattig uit zien maar iedere nacht schijten ze onze tuin onder en plunderen ze vuilniszakken. Ze jagen mij de stuipen op het lijf als ze in het donker als ratten over de schutting lopen, alvorens de boom in te roetsjen. Ze nestelen onder daken en schijnen via de schoorsteen in huis te komen. In Nieuw Zeeland worden ze zelfs gezien als een plaag. Deze dieren zijn daar in de negentiende eeuw door pelsjagers geïntroduceerd maar hebben te weinig natuurlijke vijanden. Possums vreten de eieren en jonge vogels van de kiwi op, waardoor dit dier met uitsterven wordt bedreigd.



Ik hoop dat onze schoorsteen alleen gebruikt gaat worden door zwarte Piet en dat de Kangoeroe School ook volgend jaar zal blijven bestaan.



woensdag, 9 oktober 2013