dinsdag 11 maart 2014

Wat een zegen! Het vak Ethiek op school




Iedereen is gelijk op een openbare school in Australië. Allemaal dragen de kinderen hetzelfde uniform en dezelfde schoenen. Sieraden zijn niet toegestaan. Haren opgestoken met elastiekjes in de kleur van de jurkjes.

De afkomst kun je alleen raden als mama dochterlief in een Porsche afzet of haar kids uit een roestige pick-up truck laat stappen. Wij zijn de enigen die op de fiets naar school komen.

Religie-hopping
Op alle openbare scholen wordt een uur per week godsdienstles gegeven. Op onze basisschool kun je kiezen uit Anglicaans, Baha'i, Katholiek, Jodendom of Orthodox, maar het niet de bedoeling dat je aan religie-hopping doet. Je gelooft in één ding, of niet. Van andere godsdiensten hoef je niks te weten. Jammer als je moslim of boeddhist bent, dan zul je naar een andere school moeten.

Nieuw curriculum
Kinderen in de niet-religie-klas, zitten in een apart lokaal en krijgen geen les. Quiet time, noemen ze dat. Tot twee jaar geleden was er een wet die het verbood dat deze kinderen iets zouden leren in dat uur. Na jarenlang gepush door ouders die een zinvolle besteding wilden voor hun kinderen, is er een curriculum ontwikkeld en goedgekeurd door het ministerie van onderwijs. Sinds twee jaar wordt er het vak ‘Ethiek‘ aangeboden. Wat een zegen!

Omslachtig
Let wel: als ouder moet je eerst opgeven dat je kind in een niet-religie-klas wenst te komen en pas dan ontvang je de brief met de vraag of jouw kind Ethiek lessen wil bijwonen. ‘Waarom kun je niet naast het vakje Katholiek of Orthodox, een vakje Ethiek aankruisen?’ vraag ik verbouwereerd. ‘Nee, dat mag niet. Het is niet toegestaan om Ethiek te vermelden’, zegt het hoofd van de school en kijkt me streng aan. Ik weet inmiddels dat het beter is om mijn mond te houden.

Respectvol oneens zijn
Ik ben sinds een jaar docent ethiek. Als Nederlander in het buitenland ben je nou eenmaal gewend om anders te denken. In deze lessen leren kinderen niet wát ze moeten denken maar hóe ze moeten denken. Antwoorden zijn niet goed of fout en dat is een nieuw fenomeen voor de meesten die gewend zijn ja en amen te zeggen op wat de juf zegt. Ze leren goed luisteren, te debatteren en op een respectvolle manier het met elkaar oneens te zijn. Het vak zou er voor iedereen moeten zijn. Net als godsdienst lessen waarin alle religies worden behandeld.

Ethische vragen
‘Waarom doen we iets voor anderen?’ ‘Is het oké om dieren in een dierentuin te stoppen?’ ‘Is liegen fout?’ ‘Mag je een belofte verbreken?’ Aan de hand van verhalen proberen de kinderen als groep antwoorden te geven op deze ethische vragen. Ik faciliteer in plaats van dat ik dicteer. Er bestaan geen goede of foute antwoorden. Niks leuker dan kinderen uit de tent te lokken.

Zieltjes winnen
Op het schoolplein wordt er over de ouders over gesmoesd omdat we geen ‘zieltjes mogen winnen’. De lessen zijn nu al zo populair dat er een wachtlijst is en we op zoek zijn naar nog meer docenten.

Uitsluiten
This is Australia. Het merendeel komt oorspronkelijk uit Engeland en religieus. Er heerst op de traditionele scholen het stigma van ‘zo doen we het nu eenmaal’. Pas nu vraagt men zich af waarom kinderen op een openbare school worden verdeeld op basis van religie, terwijl die scholen juist niemand zouden mogen uitsluiten. De manier waarop godsdienstlessen worden aangeboden wordt anno 2014 in heroverweging genomen.

Bron: SMH 

zondag 2 februari 2014

No more Minecraft: ouders gaan los met karton




iPads uit. No more Minecraft: we gaan weer echt bouwen. Een echtpaar uit Sydney met baby van 11 maanden fotografeert bekende scenes uit films met zichzelf in de hoofdrol. Het decor is nagebouwd in karton, aangevuld met attributen uit huis. Het resultaat is te zien op hun Facebook site en is inmiddels een hit op internet.
Leon Mackie en Lilly Lang begonnen met het nabouwen van filmsets toen baby Orson een half jaar oud was. Door de week borrelen de ideeën op en iedere zaterdag wordt er gebouwd. Rond 14:00 uur beginnen ze zodat ze om 18:00 uur klaar zijn als het Orson’s bedtijd is.
Hark als mast
Mackie maakt de decors, Lang is van de kostuums. Scenes uit Jaws, Star Wars, The Breakfast Club en Back to the Future vormen genoeg inspiratie. Op de zolderkamer zie je hoe twee bedden boten worden, een hark met een laken eraan de mast is, dozen de boeg van het schip vormen en de blauwe dekbedden op de grond ineens een woeste zee zijn. Orson aan het roer, Mackie met bandana om zijn hoofd en zware Jack Sparrow eyeliner onder de ogen, Lang in rode jurk. Lamp erop voor goede belichting en klaar is de scene uit Pirates of the Caribbean.
Indiana Jones in babybox
 
Te poepig is baby Orson met rood petje op in de scene uit The Life Aquatic with Steve Zissou. De tafel met twee omgekeerde borden op het witte laken wordt ineens een onderzeeschip. De nagebouwde kartonnen lift uit Die Hard, Indiana Jones die met zaklantaarn schijnt vanuit de babybox. Volgens Mackie waren de raampjes die uit de dozen gesneden moesten worden voor de flatgebouwen in The Dark Knight, het meest tijdrovend.
Kreatief met kurk
Het doet mij denken aan mijn 'pre-Facebook-kunstacademie-studententijd' waarin we nog mochten spelen. We hadden de meeste lol bij de thema-feesten waarbij we van waardeloos materiaal een stilistisch verantwoord beeld konden neerzetten. Het was de tijd dat Ellen Brusse het ‘gezellige’ knutselprogramma Kreatief met Karton presenteerde. De parodie hierop, Kreatief met Kurk met Tosca Niterink en Arjan Ederveen als Ellen & Peter, was een hit. Wijn met schroefdoppen bestond nog niet.
Spelen

De familie in Sydney heeft inmiddels de website http://cardboardboxoffice.com en genoeg inspiratie, ook als de baby groter wordt. Met het weekend voor de deur weet ik wat wij gaan doen met onze drie. Vandaag eerst naar de supermarkt voor het basismateriaal en op zoek naar een stanley mes. En denk eraan: ‘Altijd ván je af snijden’.
foto: Cardboard Box Office

woensdag 29 januari 2014

Bericht voor Halina




Hi Halina, ik heb je telefoonnummer niet, dus daarom doe ik het maar zo. Ben je inmiddels weer een beetje bijgekomen van de jetlag? Het was gaaf om jou hier te zien. Zoveel moeite voor slechts vier voorstellingen La Voix Humaine tijdens het Sydney Festival.
Je rookte. Je vloekte en tierde met een harde G. Uniek om een stukje Nederlandse cultuur voorgeschoteld te krijgen met Engelse ondertiteling. Met je Mickey Mouse trui en Adidas broek deed je me denken aan één van mijn vriendinnen uit Amsterdam. Maar jeetje wat riep je met je gedweep veel weerzin op. Het hield maar niet op. Je wanhoop was overtuigend en irriteerde zoals het bedoeld was.
Je zag er geweldig uit op het einde in die wapperende blauwe jurk door de wind voor dat open raam. Het was een prachtig esthetisch beeld dat wat mij betreft nog wel langer had mogen duren, het had de sprong nog schrijnender gemaakt.
Ik zag je op die zondagavond bij de laatste voorstelling. De voorstelling was afgelopen en ook al waren we niet gaan staan toen jij boog, toch was iedereen onder de indruk. Staande ovaties kennen ze hier niet. Zelfs voor Cate Blanchett die schitterde in The Maids blijft men zitten, zo kan ik je vertellen.
Na afloop snakten we allemaal naar een borrel, maar de foyer was gek genoeg al gesloten. Ik dwaalde met mijn man en vier Nederlandse vrienden door de buurt die wij ook niet kennen. Het voelde alsof we over het Westergasterrein liepen in Amsterdam. Alles was verlaten. De bar iets verderop had iets treurigs met al die gokmachines en was de 10 dollar voor een biertje niet waard. We besloten naar huis te gaan, waar de oppas op ons wachtte en bier koud stond in de koelkast.
Ineens stond jij daar op de hoek op je hoge hakken. Het was surrealistisch om jou hier te zien. Het altijd wakkere en zwoele Sydney was in een donkere grauwe stad veranderd. Het leek op een filmset hoe je daar een beetje verloren stond onder het licht van de straatlantaarn met jouw crew.
Ik bedankte je voor de avond, complimenteerde je en vroeg wat je ging doen. Dat het wel heel vreemd was dat we niet in de foyer nog wat konden drinken. Ik wilde je meevragen, maar ons huis downtown was twintig minuten rijden. Je leek te aarzelen. Ik dacht dat je de hotspots wel zou kennen en je vast wel ergens op een feestje zou belanden via via. Je bent tenslotte one of the Netherlands’ leading actresses.
De rest liep al door naar de auto. Ik volgde en draaide me om. ‘Doei! Bedankt nog!’ Toen ik langs je reed toeterde ik nog een keertje.
Wat een gemiste kans. Je had zo mogen instappen, dan waren we dronken geworden en had je je wellicht meer welkom gevoeld. Wil je me de volgende keer bellen? Dan duiken we samen het nachtleven in.
Hug, Hanneke

Australia Day versus Koningsdag



Australia Day is een nationale feestdag die gevierd wordt op 26 januari. Als Nederlander lijkt de voorpret in de winkels op die van Koninginnedag, maar dan zonder tompoezen. Ik koop servetten met I love Australia erop en papieren cup cake-vormpjes, omdat onze oer-Hollandse zoon op deze dag jarig is. Australische vlaggetjes prikken prima in geïmporteerde blokjes Goudse kaas.
De winkels liggen vol met made in China producten. Picknicksets, koelboxen, waterflessen, tatoeages, opplaknagels, petjes en pruiken in de kleuren blauw, wit, rood. T-shirts, surfshorts, bikini’s en ondergoed, alles waar je maar een vlag op kwijt kan. Op deze dag wordt de komst van de eerste Britse vloot gevierd: de Britten zetten in 1788 in Sydney voet aan wal en hezen de vlag. Het is een feest voor het hele land, met als belangrijkste bezigheid wat men het hele jaar door het liefste doet: bier drinken en BBQ’en.
Alcohol
Net als bij Oud & Nieuw zijn er alcoholvrije zones in de parken en stranden. Er staan waarschuwingsborden langs de weg met alcohol ban erop. Er is eenzero-tolerance-beleid; als die fles geen water bevat maar wodka, krijg je een boete van $110. Drinken doet men daarom thuis of in de pubs, waar je onder de achttien geweigerd wordt.
Aap
Hier geen lintjesregen, maar een verkiezing van de Australiër van het jaar: Adam Goodes. Hij is een bekende voetbalspeler en strijdt tegen racisme en voor gelijkwaardige behandeling van de Aboriginals. In mei vorig jaar werd hij bij een wedstrijd door een elfjarige supporter van de tegenstanders ‘aap’ genoemd. De coach Eddie McGuire bood namens het meisje excuses aan, maar opperde dat hij wellicht de musical King Kong kon gaan promoten.
Invasion Day
De keuze op Goodes is opvallend, omdat voor Aboriginals Australia Day geen feestdag is. Zij noemen het Invasion Day en Survival Day. In de Australische grondwet staat niet vermeld dat de Aboriginals de eerste Australiërs zijn. Goodes is vereerd met zijn nieuwe titel en hoopt meer bewustzijn te creëren rondom dit gevoelige onderwerp. Het gaat er niet om dat wij ons land terug willen, maar het gaat om de erkenning dat wij de eerste Australiërs zijn.
Nederland kan het beter
Het is bewolkt en het miezert een beetje. Een enkel gezin heeft toch een picknick kleed uitgelegd en trapt een bal in het park. Op televisie geen live verslag van de festiviteiten, we missen het zaklopen, wc-gooien en de vioolspelende kinderen. Men lijkt blij met weer een dag no worries, maar van een feeststemming is geen sprake. Gelukkig kunnen wij zingen voor onze zoon en bouwen we ons eigen feestje thuis. Misschien weten Nederlanders gewoon beter hoe ze een écht feestje met het hele land moeten bouwen, met meer dan alleen een barbie & beer.
maandag, 27 januari 2014 - Bron: smh

maandag 27 januari 2014

Aboriginal burgers op de barbie


http://www.lindanieuws.nl/wereldwijven/hannekehoitink/aboriginal-burgers-op-de-barbie/


'Stop met stenen gooien!' hoor ik ze tegen een ander jongetje zeggen. De kinderen staan met hun voeten in de beek midden in het subtropische regenwoud. Daar tussen struiken kruipt ie: een carpet python met dezelfde lengte als ik.

We pakken net de tent uit de auto om hier ons kamp op te slaan. Blijven we nog in The Bush? De kinderen zijn al los, de python glijdt langzaam verder. In de boom lacht de kookaburra ons toe.
 De camping is aan de voet van Mount Warning zoals kapitein Cook hem noemde, of de Aboriginal naam 'Wollombin', de wolkenkrabber. De Aboriginal Dream Time Story verhaalt van de kalkoen die naar de top vloog en geraakt werd door een speer in zijn nek. De top van de berg lijkt inderdaad geknakt. De geest van de kalkoen leeft voort in deze berg-totem en alleen uitverkoren Aboriginals mogen de klim maken. Toeristen met de kerstkalkoen achter de kiezen maakt het niet uit, zij beklimmen de berg, heilig of niet.
Aboriginal wild herb burgers

Het is te heet om een stap te verzetten en toch proberen we het. De kinderen jammeren . Terug naar de camping dan maar voor een duik in het beekje en het chloorzwembad waar onze blonde meiden groen haar van krijgen. We maken kampvuur en roosteren marshmallows op een tak. Outback Spirit Beef & Wild Herb burgers van de Coles gaan op de barbie.  $0.10 per pak doneert deze supermarkt  aan het Indigenous Food Fund, welke 'business development' en 'Australian native food' promoot. Aboriginals als goede burgers? De donatie ligt toch wat zwaar op de maag.
Whipbird


Naast ons staat een tipi tent met Dream catchers aan de waslijn. Aan de andere kant een tent op het dak van een jeep. Omringd door het gekraak van cicaden en het zweepslag van de whipbird slaap ik toch rustig die nacht, de arm die ik om me heen voel glijden is gelukkig geen python.






maandag, 6 januari 2014