De deur van de supermarkt is geblokkeerd. We mogen er niet in. Voor de deur staat een tafel met plastic flessen water, hamsterverpakkingen noodles en blikken vis. Dat is het enige dat we mogen kopen. Songkhla is op rantsoen. Ik kijk vragend naar mijn twee Filippijnse collega’s. Zij lachen, ze zijn dit soort toestanden gewend. We vervolgen de tocht op zoek naar een ATM. Geld is belangrijk in dit soort noodtoestanden, maar omdat de elektriciteit is uitgevallen zijn bijna alle banken gesloten. We zien een rij van zo’n vijftig man voor een automaat en sluiten achteraan. Met nog tien man voor me lijkt de automaat niet meer te werken. Bankpersoneel snelt toe. Ik ben opgelucht als ik na drie kwartier met 20000 THB wegloop. Hiermee houden we het nog wel even uit….als er tenminste iets te kopen valt.
De tropische storm van maandagnacht heeft iedereen overvallen. Het regende al het hele weekend. Hollands herfstweer. Op maandagmiddag toen ik mijn les op school wilde beginnen, kregen we de waarschuwing naar huis te gaan. Er was een storm op komst. De kinderen dansten nog op klompen in onze straat die langzaam onder liep. Ons kon niks gebeuren, ons huis ligt hoger en de huisbaas zei dat het maximaal tot de deur zou komen net als twee jaar geleden.
onze straat 14:10uur
tuin 14:10uur
Morris sliep ondanks het onweer het enorme geklater van alle regen en de gierende wind, toch als eerste. Terwijl ik rond negenen nog aan het chatten was met Nederland viel de stroom uit.
We hadden nog een paar waxine lichtjes van Halloween en vonden we –als ex-rokers- slechts één aansteker en twee zaklantaarn van de kinderen. We schenen naar buiten waar onze tuin die in een groot zwembad was veranderd. Onze meisjes konden niet slapen en nestelden zich op de bank bij kaarslicht. Ook ik was onrustig, pakte een stapel handdoeken en legde die voor de deuren. We hoorden water uit het afvoerputje komen in de badkamer beneden. Rudi propte er een lap in, maar in nog geen half uur steeg het water tot zo’n 15 cm hoog. We haasten ons om stekkers uit stopcontacten te halen, TV, apparatuur, boeken naar boven te brengen en kasten leeg te halen. Farah & Lotus begrepen er niks van en wij schreeuwden dat ze moesten blijven zitten omdat de tegels spekglad waren. Ik was zo blij dat Rudi er was. Het water steeg sneller. De tafel zette we op de kinderstoeltjes en de poten van de houten bank in vier pannen. De keuken die lager ligt stond helemaal blank. We hoorden geroep van mannenstemmen. Het was de buurman/huisbaas met drie man sterk die pallets bij zich hadden om koelkast/ fornuis op te liften. Hij verontschuldigde zich, terwijl zijn huis ook onderliep. De wind gierde, we hoorde gegil en geschreeuw bij de buren maar konden de deur niet uit.
keuken 23:30uur
tafel op extra pootjes; deze foto's zijn gemaakt in het pikkedonker, dankzij flits zie je wat.
de tuin met bamboe-hut, water-level inmiddels 32 cm
carport, zoek de groene fiets van Lotus...
binnen 'slechts' 5 cm water
bank met pannen eronder
Er zat niks anders op dan naar boven te gaan, het water was niet tegen te houden. De meiden waren inmiddels in slaap gevallen. Rudi dacht aan alle mannen op zee. Om half twaalf was het ineens stil. De storm was voorbij. Het was dood en doodstil. Geen enkele straathond jankte.
Geen stroom, geen telefoon om alarm te slaan. Toen het licht werd, was tot onze grote opluchting het water buiten geheel verdwenen, er was slechts een bruine smurrie van modder te zien. Morris die van deze nachtmerrie niks had meegekregen keek verbaasd naar de spullen boven in de gang en de beneden verdieping die blank stond. De meiden vonden het prachtig om te mogen dweilen….
Doordat niemand van elkaar wist hoe je er aan toe was hadden we de aanloop die we normaal zo missen. Iedereen zit in het zelfde (natte) schuitje. Met een mobile die niet gebruikt kan worden omdat het netwerk plat ligt.
 |
| Lotus 6:30uur |
32 cm
Gisteren kwam pas echt het besef hoe ernstig de hele situatie is. Eerst ben je blij dat je huis er nog staat, maar dan realiseer je je dat anderen dakloos zijn en wat het betekent voor het land. Vandaag kwam ik beduusd / aangeslagen thuis van het zien van de verwoestingen. Eerst heb je wateroverlast en vervolgens is er geen schoon leidingwater meer en kun je de wc niet meer doorspoelen. Sommigen zitten nog steeds zonder stroom.
Rudi is net terug van een hulpkonvooi vanuit zijn werk aan collega’s in HadYai die geen kant op kunnen of alles kwijt zijn. Daar is het water 2 tot 3 meter hoog gekomen. Vanuit het hoofdkantoor Bangkok hebben ze kleding, water en eten gestuurd.
De markt was er weer vandaag en we werden warm onthaald. Mensen gaan weer over tot de orde van de dag zodat er weer geld verdiend wordt. Lange rijen bij de doe-het-zelf-zaken. Als je vraagt hoe het thuis is zeggen ze lachend ‘Ok’. De meeste restaurants zijn nog gesloten maar er wordt eten bij de ingang verkocht zodat er niet hoeft worden afgewassen.Veel auto’s zijn op weg naar de plekken waar je grote tonnen met schoonwater kan laten vullen. Verder worden wegen vrij gemaakt en omgevallen bomen in stukken gezaagd. Het bos langs het strand lijkt verdwenen, de oudse stadsmuur is verwoest. De school is nog gesloten. Onze voorraad is inmiddels aangevuld, internet en de telefoon werkt weer. Nu nog water. Onze afwas staat buiten in de regen. Haren wassen met regenwater is me ook gelukt.
‘Het is maar goed dat je hebt leren kamperen’, zei mijn moeder aan de telefoon. Ze heeft gelijk. Dat doen we nu.
water halen...
kindje speelt met electriciteitsdraden...
'onze' speeltuin
strand vol met vissers
eettentjes voor het restaurant
stadion
monkey-hill
Tan Kuan
verwoest portret van de koning
bij de navy-base
