‘Are you OK?’ vraag ik. Ze zit in een kort panterprint-jurkje op een kruk voor het gesloten restaurant. Het is half tien ‘s avonds.
Ze zit is vijftien en zit bij mij op school. Drie maanden geleden is haar stiefvader omgekomen bij een motorongeluk. Vlak daarna is ze zes avonden per week gaan werken in de bediening en valt op school in slaap. Ze is Thais, spreekt goed Engels, en is daarom de perfecte serveerster voor een restaurant waar veel expats komen. Het feit dat ze misschien huiswerk moet maken of op tijd in bed moet liggen lijkt sinds haar stiefvader overleden is, niet van belang. Haar Thaise moeder vindt het wellicht een eer dat ze gevraagd is om er te komen werken. Ik denk dat ze moet vanwege het geld.
‘Ik wacht op een vriend’, zegt ze. Ik heb vandaag op haar Facebook-page kunnen lezen dat Hat Yai haar plan is voor die avond. Ik lees ook Facebook dat ze haar vader mist. Ze lacht ongemakkelijk als ik zeg: ‘take care….’
Het laat me niet los. Geen enkele klant in de bar beseft dat ze minderjarig is, en het zal ze wellicht ook niet uitmaken.
Rudi komt terug van de bijeenkomst van The Songkhla International Group bestaande uit een handvol vrijwilligers (Thai & farang). Deze stichting ondersteunt op dit moment 35 kinderen zodat ze onderwijs kunnen blijven volgen.
Ook al is er in Thailand ‘gratis’ onderwijs, toch zijn er genoeg afvallers vanwege de extra kosten of problemen thuis. Uniformen, vervoer, lunch, en boeken kosten 100 euro per jaar voor de lagere school. Voor middelbare scholieren het dubbele.
De stichting kent schrijnende verhalen van scholieren. Een twaalf jarige jongen is achtergelaten door gescheiden ouders en onder de hoede genomen van de buurman. Deze buurman heeft een boxschool waar de jongen dagelijks traint. Of hij het op vrijwillige basis doet is niet duidelijk, maar hij boxt twee keer per maand een wedstrijd. Daarbij wordt gewed en de 20 euro die hij dan verdient geeft hij af aan de buurman. Zijn zus is getrouwd en heeft geen contact meer met hem.
Een andere jongen is enigs kind en woont bij moeder en oma in Songkhla. Zes jaar geleden is zijn vader betrokken geraakt bij een ruzie van motorrijders. Hij is vermoord en zijn lichaam is gedumpt bij het meer. Moeder werkt in de visfabriek in Songkhla en verdient hiermee 120 euro per maand. Oma is invalide en de jongen helpt haar als hij uit school komt. De jongen heeft slechte schoolresultaten.
De International Group helpt studenten mits ze goede schoolresultaten behalen, maar voor deze jongen maken ze –uiteraard- een uitzondering…
Naast financiele ondersteuning is er behoefte aan Engelse conversatie lessen op de scholen. Er worden 'leesmoeders' (m/v) gezocht!
Ik ga maandag eerst maar eens voorzichtig vragen hoe het weekend was van mijn leerling.
