Ik zag mezelf al rondrijden in een 1970 Dodge Charger, de Dallas-tune neuriën in een Dukes of Hazerd-car met drie joelende kinderen achterin. Houston belde, maar Rudi bedankte toch. Geen vervolg op Southfork, Pamela, Sue Ellen& JR episodes. Helaas, maar ook best prettig om niet in het conservatieve deel van Amerika te hoeven wonen. Wat het nu wordt weten we nog steeds niet, de lijntjes zijn uitgegooid. Soms frustreert het dat ik niet de hengel vast houdt, al weet ik dat ik mezelf overal als een vis in het water kan voelen. Eén ding is zeker: een lange zomervakantie brengen we door in Nederland terwijl de boel verscheept wordt.
In augustus zitten we hier drie jaar, Rudi werkt dan al ruim 14 jaar in Thailand. Ik heb behoefte aan een ander land, wellicht hier in Azië omdat Zuid Amerika er –jammer genoeg- niet in zit. Tegelijkertijd wil ik ook naar Europa omdat ik familie en vrienden mis. Met name onze ouders die ouder worden en steeds moeilijker de verre reizen kunnen maken verdienen onze aandacht! De kinderen sturen tekeningen op 'met veel hartjes, zodat ze weten dat we van ze houden', aldus Morris.
 |
| Avond voor Songkran, zonder kinderen bij LEBUA, uniek uitzicht over Bangkok |
Rudi en ik hebben half april, het Thaise Nieuwjaar ‘Songkran’ genaamd, ingeluid op Kao San Road, Bangkok.
In de straat erachter was het nog rustig en bezochten we een tempel waar de officiele ceremonie aan de gang was. Boeddha beelden werden besprenkeld met geurend water met bloemen erin voor good luck. Er werd gebeden en eten geofferd.
Songkran is een feest waarbij respect wordt getoond aan ouderen, vrienden, familie en monniken. Oorspronkelijk wordt het water bij ouderen voorzichtig over de schouder gegoten en wat talkpoeder op het gezicht aangebracht. Het gebruik van talkpoeder komt van de monniken die hiermee hun zegeningen aangeven. Soort askruisje. Normaal is april de heetste maand van jaar en al het water is dan meer dan welkom ter verkoeling in deze droge tijd. Er worden felgekleurde shirts gedragen die eruit ziet als een bonte bloemencorso.
Het terras van Nat Guest House was nog droog om 11uur 's ochtends terwijl wij elkaar aankeken en ons eerste biertje bestelde. Waarom niet? dachten we. De kinderen waren bij Kathy in een ander hotel.
We kletsten wat met een kiwi die op een telefonisch interview zat te wachten. Mobiel veilig opgeborgen in een plastic mapje om de nek. De Thai aan de grote tafel voor ons bestelden een uitgebreide maaltijd. Wij zitten hier veilig, dachten we. De Thaise rechts voor ons vulde onder de tafel haar watergun en richtte deze op argeloze voorbijgangers. De Thai gingen terug in de aanval. In no-time was het terras meer dan nat en stonden ook wij op de tafels te dansen met de kiwi die had besloten dat dit niet het moment was voor een sollicitatie-gesprek. Snoeiharde house door de -in vuilniszakken ingepakte- speakers.
Verdwaasde backpackers door jetleg of kater met de Lonely Planet in de hand op zoek waren naar een hotel, waren het beste doelwit.
Nog geen uur later was de straat vol met kletsnatte mensen die met grote buckets of waterpistolen elkaar te lijf gingen met een grote grijns. Rudi pakte een Thai op z’n schouders en onder luid gejoel werden ze van alle kanten overspoelt met ijskoud water. Ergens op Facebook zullen wel foto's hiervan rondzwerven... Het leek op Carnaval in Oeteldonk, of op Koninginnedag in Amsterdam. Meer dan fijn.
De waterproof mascara werkte, het Tiger Beer ook en met een knipoog proostte ik gelukzalig met Rudi: op naar een nieuw jaar, waar dan ook.
 |
| Songkran ceremonie op school -in bloemenshirts- en de meisjes in traditionele Thaise kostuums |
 |
| Voor 10 baht een kaarsje aansteken en luisteren naar een nummer chanting door monniken SABAI DEE PIE MAI! |
