Het is 6:30 uur als ik
wakker word en m’n iPhone oppak. Bij hem is het 20:30 uur, dus we hebben nog
wel even. Tussen het douchen en het smeren van de boterhammen voor de lunchbox
van de kinderen heb ik al weer 3 zetten gedaan. ‘Leuter’ voor 69 punten. ‘Teef’
als antwoord. Ondertussen word ik ingemaakt door m’n ex buurman Bob. Ieder potje
dat boven de 400 punten komt is geslaagd. ‘Keur’. ‘Bekeur’. ‘Bekeuringen’.
Een snelle chat over het
pakket van de Sint dat is aangekomen. Mijn dag gaat beginnen en de nacht treedt
in, in Nederland. ‘s Avonds doen we hetzelfde, maar dan andersom. M’n broer
voelt dichtbij. Lange mails sturen hoeft even niet, het is fijn te weten dat we
allebei aan hetzelfde denken.
Ons eerste bezoek is weer terug naar Nederland. Mét de The Daily Telegraph van afgelopen zaterdag waar Farah
& Lotus in stonden. Onze Budding
Bondi-ballerina’s are just tutu cute. De Hollandse blondines doen het hier
goed hier in Sydney. http://www.dailytelegraph.com.au/news/sydney-nsw/budding-bondi-ballerinas-are-just-tutu-cute/story-e6freuzi-1226199519059
Matthew geeft ons bij het
afscheid een getekend exemplaar van de Australische klassieker Seven Little Australians geschreven door
zijn overgrootmoeder Ethel Turner (1870-1958) Het kinderboek uit 1894 is
daardoor extra bijzonder. Zijn tour door Sydney neemt ons mee naar zijn
verleden en familie. Je leert vrienden op zo’n andere manier kennen als ze op
geboortegrond staan. Als we afspreken voelt het alsof we weer bij elkaar om de
hoek wonen zoals in Amsterdam, maar nu is het uitzicht op de baaien in plaats
van op de grachten. We eten oesters in plaats van haring.
Anderhalf uur ten noorden
van ons huis (nog steeds Sydney) ligt Palm Beach. We nemen de ferry naar Great
Mackerel Beach en vanaf een verlaten strandje zien we het water rimpelen en
dolfijnen voorbij springen. We joelen naar de kinderen die in het water
spartelen. Morris sprint eruit omdat hij denkt dat het haaien zijn. Ze zien nog
net een staartje.
Als ik met Matthew een
wandeling maak zien ik mijn eerste wallaby in het wild. Te mooie dag. Mart en
ik kennen elkaar nu meer dan 30 jaar. Dit is onze eerste vakantie samen zonder dengue-fever of ileus. We zijn gezond, dat mag
gevierd worden met champagne. Het afkicken komt wel na de feestdagen.
Rudi stuurt me het bericht
dat Michael Hutchence van INXS in het Ritz-Carlton hotel bij ons om de hoek in
Double Bay is gestorven in november 1997. Ineens bekijk ik het hotel met andere
ogen.
Een moeder van school vertelt
dat haar gedachten deze week naar een goede vriend uitgaan die zij heeft
verloren. Ze blijkt een goede vriendin van Hutchence te zijn geweest. De middag
voor zijn dood heeft ze nog bij hem doorgebracht. Zij weet zeker dat het geen
zelfmoord was.
Sydney zit vol met verhalen
waar ik nog niks van af weet. Ik ontmoet inspirerende mensen. Goed om eerst met
het kinderboek te beginnen.
Koala voor 15 punten. Emu. Invalid Word. Moet emoe
zijn. Echidna. Invalid Word. Zou mierenegel wel mogen?
Ik zie mijn eerste possum in de tuin van een
collega van Rudi bij onze eerste BBQ. Morris beschijnt hem met de zaklantaarn
terwijl ik met m’n iPhone een vage foto maak. In het Nederlands noemen we deze
buideldiertjes ‘koeskoezen’. Dat vergeten we vanaf nu ook nooit meer.
Zou je eerst koe en dan skoezen mogen leggen? 3x
woordwaarde…….?
