‘He’s awfully BEIGE’. Verzucht ze en bijt op haar met
Chanel rood gestifte onderlip. Ik moet zo hard lachen omdat dat hét woord is
dat alles over onze kroonprins en binnenkort Koning Willem zegt: beige. Gelukkig heeft hij Maxima die wat
kleur in zijn leven brengt. Zij mag het zeggen, deze vrouw van de wereld, een
barones nota bene (in feite een ex-Barones, maar dat ik weer een heel ander verhaal.)
Toen haar schoonzoon drie weken op zakenreis ging gaf ze haar
dochter het boek Fifty Shades of Grey,
die zich daardoor weer kapot schaamde. Iedere dag als ze haar kleinzoon
ophaalde keek ze haar dochter schalks aan….’en?’ Heb je lekker gelezen?’ Iets wat haar
dochter tot op de dag van vandaag zal blijven ontkennen. Sommige dingen wil je
niet horen of krijgen van je moeder.
Om mijn HAVO Engels up
to date te houden en mijn woordenschat te blijven vergroten, lees ik dan toch eindelijk ook maar Vijftig tinten grijs in
het Engels. Hapt makkelijk weg en ik zie de film zo voor me. Vlak
daarna krijg ik de Nederlandse versie als iBook
waar ik razendsnel doorheen scroll. ‘Submissive
of Sub’ klinkt toch wat spannender dan ‘onderdanige’.
Uiteraard kun je je afvragen of seks beter klinkt in het
Engels of dat de Nederlandse vertaling wel heel letterlijk is. Of is het een
boeketreeks anno 2012 die van 18-80 gelezen wordt en toch nooit op de 5HAVO
literatuur lijst zal belanden. Onbewust maakt het toch meer los dan ik denk.
De zomer wordt heter en heter en ik word attent gemaakt op
een artikel in de The Sydney Morning
Herald over The Pain Game. Of ik
het gelezen heb. Nu het hier zes weken zomervakantie is en ik 24/7 ‘sub’ ben aan drie kinderen is het van
het lezen van een krant nog niet gekomen. In de stapel oude kranten naast de
bank, vind ik het desbetreffende artikel.
Sam,
a 40-years-old divorcee with two children who lives in one of Sydney’s poshest
suburbs, gets annoyed at common perception that submission stems for abuse. "It's all a balance. Basically there are chemicals in the brain and it's a balance of endorphins and adrenalin, and getting them to the right point, bringing them back and forth", she says, adding that she enjoys the feeling of letting go that come with subspace. "I haven't found anything else that satisfies every facet of who I am." She became in a ‘sub’relationship with a well-known man when she was
in her teens. His feath in her early 20s prompted her to go ‘vanilla’ by
marrying someone who wasn’t interested in her restraints. ‘I wasn’t being
authentic’, she says. Now she visits private SM parties.
Ik laat het lezen aan Rudi en we moeten lachen. Wij wonen
in die ‘poshest’ wijk waar inderdaad van alles gebeurd. Uiteraard heet ze geen Sam, maar heeft ze een valse naam
op gegeven om niet herkend te worden. Ik denk terug aan Paul Jambers hoe hij
over haar een reportage zou kunnen maken met zijn Belgische accent: ‘Overdag is zij een zorgzame moeder….maar ‘s
nachts rijgt zij zich in een korset en laat zij zich slaan op haar derriere.’
Of is het toch ook een beetje Guido Belcanto’s ‘Willy & Wanda’? ‘Ze kunnen
elkaar niet missen, Meesteres en Martelaar’.
Ze klopt niet bij het plaatje van de parenclubs die Jambers
ooit liet zien op TV. Als ze vertelt dat ook die andere Sam zich overgeeft aan
deze feesten zakt bijna mijn broek af.*
*Dit is een voorproefje op een boek over de Sydney’s Poshest
Suburbs-wives wat er ooit zal komen… bij
voldoende belangstelling ;-)
De volgende dag lig ik op het strand. Het is de heetste
dag in Sydney ooit. 44 graden wordt het bij Shark Beach. Het verschil in
temperatuur met Nederland is op dat moment FIFTY.
Een groter contrast is er niet.
Zou Beatrix ook ‘Vijftig tinten grijs’ hebben gelezen, of
heeft ze na 30 april eindelijk tijd om zich te over te geven aan de rol van onderdanige? Zou ze het boek daarna
doorgeven aan Maxima? Of heeft haar zoon het al gelezen zodat hij de fijne kneepjes kent en weet hoe hij het land moet domineren?
Let op of ze bij de troonwisseling op haar lip bijt.
