Kuhn Anawin staat zoals iedere ochtend, om half negen met ronkende motor voor ons huis. Vandaag draagt hij een Chae Guevara t-shirt. Hij zet de CD aan en tot onze verbazing horen we de Thaise versie van 'Ik heb een tante in Marokko'. Drie versies, gezongen door zijn kinderen, gecomponeerd door hemzelf. De 'Ah, ja, jippie' is veranderd in 'Ah, ja, happy' en de muziek is een vrije vertaling zodat hij geen last zal krijgen met Buma/Stemra. Hier word ik nou blij van.
Iedere dag als hij de kinderen en mij naar school brengt, zingen wij onze eigen Hollandse- of de Gerda Havertong-versie (met lekkere 'r'). Anawin is overdag chauffeur, maar 's nachts… In het weekend is hij niet beschikbaar. Dan is hij de de leader of the band en neemt hij videoclips op met mooie Thaise dames. Hij zingt, maakt zelf muziek en treedt op. Hij is introvert, een kop kleiner dan ik en heeft nog nooit gezongen in de auto. Toen ik op een dag zijn nummer op de radio hoorde vroeg ik of ik zijn chauffeur mocht worden.
Om half drie haalt hij ons op bij school. Mijn dag als 'Teacher Heineken' zit erop en ik kijk uit naar het optreden dat we zullen bijwonen. Vanaf 16:00uur treedt Carabao http://en.wikipedia.org/wiki/Carabao_(band) op in de Songkhla Zoo. Normaal kost een optreden een half maand salaris voor de gemiddelde Thai, vandaag slechts 50 THB (1euro). Carabao is de populairste Thaise groep aller tijden. De kinderen gaan mee, denken dat ze weer een snake-/monkeyshow gaan zien. Carabao betekent echter buffel en staat symbool voor 'vechten, hard werken en geduld'. De band bestaat sinds 1976, het zijn een stel oude rockers.
Ik verwacht een massa aan mensen, maar alles is rustig als wij arriveren zodat we toch nog eerst de olifanten bananen kunnen gaan voeren. De zeehondentemmer steekt zijn duim op als ik vertel dat we naar Carabao gaan: 'Velly good!'
Als we de eerste akkoorden horen zeggen we de neushoorns ('neussnoorns', zegt Morris) gedag. Anawin laat niks merken, maar ik weet dat hij verrukt is om zijn 'collega's' te zien spelen. Er staan zo'n honderd man. Meer niet. Hoofden draaien om als we aan komen lopen. Het feest kan beginnen, denk ik.
Waarom zijn er zo weinig mensen? vraag ik me af. Iedereen nog op school of hard aan het werk? De meest populaire band van Thailand krijgt het publiek niet aan het dansen, met uitzondering van Lotus die haar haar los gooit en rondjes draait. Farah houdt haar oren dicht. Na elk nummer klinkt er een beschaafd applaus. Ik voel dat ik baldadig wordt, wil joelen en springen. Wat zijn de Thai toch verschrikkelijk anders.
Na vijf nummers is het geduld van zowel de kinderen als dat van mij op. Laten we naar huis rijden en onderweg of daar uit ons dak gaan.
Anawin vraagt een copie van Marco's Borsato's 'De meeste dromen zijn bedrog'. Binnenkort dus wellicht zijn Thaise versie te horen.
