Vorig jaar schreef ik:
Elvis zingt: 'In The Getto'. We zijn op weg naar het kinderfeestje in Srivana Village van indonesische Ocha. Ocha heet eigenlijk 'Hosanna'. Haar broertje heet 'Haleluya' en heeft als nickname 'Ali'.
Iedereen heeft een nickname in Thailand. Collega's van Rudi hebben prachtige namen als 'Monruedee' maar als nickname Kob (=kikker). 'Jiraporn Fakprapai' oftewel 'Joon' (ze zal wel in June geboren zjin). 'Pongsakorn', nickname 'Golf', 'Wilaiporn', nickname 'Ae' (dit betekent volgens mijn thais woordenboek 'airconditioning'....wellicht een koele thaise??). Onze eigen Porn (we spreken de 'r' niet uit) heet eigenlijk 'Tiraporn' (= 'door god gezonden') De (boeddhistische) eigenaresse van restaurant Parlang heeft als nickname 'Kag', dit betekent in het thais 'Moslim'. Ze vertelde me dat ze als kind alleen de groenten en de kip at uit de soep en varkensvlees liet liggen.
Mijn nickname is natuurlijk 'Heineken' omdat Hanneke toch lastig is om te onthouden. Morris, oftwel 'Molet' volgens thaise uitspraak betekent 'pit', een naam die wel bij hem past omdat hij gruwelt van ieder pitje in watermeloen of appel. Als Farah of Lotus hun naam zeggen wordt direct gevraagd: Nickname?.... Uuhh,,, die hebben ze, maar da's toch meer een troetelnaam die we binnenshuis houden.
De lelijkheid qua architectuur in Srivana Village went niet. Het zijn villa's, maar daar is dan ook alles mee gezegd. In Songkhla hebben ze een andere opvatting over modern. Helena & Hartono, de ouders van Hosanna, Haleluya en Helsa (het 3 maanden oude zusje) lijken zich daar (gelukkig) niet aan te storen. De felle spaarlampen doen de kroonluchters nog goedkoper lijken en het marmer op de vloer is praktisch, maar daar is dan ook alles meegezegd. De kinderen kunnen kiezen uit Coca Cola en Sprite, de chocoladetaarten zijn meer dan zoet. "Het is oranje, je kan het eten, maar het is geen wortel...." ".....Hotdog!" (dat was een raadsel van Abel) Ook die zijn er. Onbeperkt. Op een satéstokje.
Als de juf van Ocha de stoelendans in zet, waarbij onze kinderen steeds vechten om hun eigen stoel, wordt Ocha een beetje misselijk. De muziek schalt door de kale ruimte, de kinderen joelen en Ocha spuugt alles eruit. Moeders trekken hun kinderen weg bij de bruine smurrie die door de nanny wordt opgeruimd. (Haleluya?) De juf heeft niks in de gaten.
Het is heel Nederlands om verjaardagkado's meteen uit te pakken als je ze in ontvangst neemt. Zoiets doe je niet. 'Je hoort het pas uit te pakken als iedereen weg is', zo legt Hety mij uit. Zo lang kan Ocha niet wachten, ze heeft gedoucht en een nieuwe outfit aan en alle kinderen gaan met haar barbiepoppen, laptops en prinsessenpyama's aan de haal.
'Het was een leuk feest', zeggen Morris, Farah en Lotus op de terugweg -in het donker-. Morgen in één keer de snoepzakken opeten, denk ik.
Dit jaar zijn we niet uitgenodigd. Toch jammer.
