De dozen zijn uitgepakt, en sommigen weer opnieuw ingepakt. Moeten boeken anno 2011 nog een kast staan te verstoffen als de aanschaf van de Ipad in de planning zit? Heb ik überhaupt tijd of zin om oude boeken te herlezen? ‘De Kunst van het reizen’, ‘Ondragelijke lichtheid van het bestaan’ en ‘Zout op m'n huid’ gaan weer terug in de doos. Uit dezelfde tijd een boek waar voorin staat geschreven:
Het is het boek ‘LES PAPOUS, peintures corporelles parures et masques’, Malcolm Kirk. Het zijn de fascinerende portretten van Papuas die Rudi en ik vorige week hier in Sydney hebben bewonderd in het Australian Museum. Indringende blikken van krijgers die je zo de strot door lijken te willen snijden. De foto’s kwamen me al zo bekend voor…
Vaak word ik voor gek verklaard hoeveel ik nog meesleep van de ene plek naar andere. Ik blader door tientallen oude albums en zie foto’s van andere verhuizingen. Steeds dezelfde gezichten die iedere keer weer bereid waren om de quasi kunstwerken van de academie en teveel opbergdozen met plaatjes en boeken ‘die ik misschien ooit nog nodig zou hebben’, te verkassen naar een –wederom- tijdelijke woning.
Mijn bewaardrang wordt beloond. Rudi kijkt me vol verbazing aan als ik het boek uit een van de laatste dozen pak en op de schouw zet. De man met wie ik toen samenwoonde woont inmiddels al jaren samen met zijn vrouw in Australië. Rudi is vrijdag voor een week vertrokken naar de boortoren in Papua Nieuw Guinea. Ik glimlach. Wie weet herkent hij één van de mannen.
Ik lees ‘Fien en Pien’ voor aan mijn meiden, en Morris heeft ‘Wipneus en Pim’ gevonden. Pure nostalgie. Oude boeken die een warm gevoel geven en mij weer even thuis brengen, daar waar ik vandaan kom.
